*از بزازی وقماش فروشی تا پارچه فروشی*

bazzāz بزاز.

ریشه واژه بزاز به کلمه عربی «بَزّ» به معنی جامه و پارچه برمی‌گردد و با پسوند «-از» که نشان‌دهنده نسبت و شغل است، به معنای کسی که کارش فروش پارچه است.

برخی منابع دردنیای مجازی
نوشته اند که بز ( bez ) در تورکی به معنای پارچه هست که بز به معنی جامه به زبان عربی هم وارد شده و یا
نوشته اند که کلمه "بزاز" به معنای فروشنده‌ی پارچه یا لباس از جمله واژگان زبان فارسی است...که عربی بودن واژه بزاز درست تر بنطر می رسد...
*قماش فروش*
اما به بزازان ، قماش فروش هم می گفتند قماش گرچه معانی متفاوتی مثل خرده ریز و...دارد اما بیشتر به پارچه نخی قماش می گفتند و یا "قماش فروش" به کسی گفته می‌شد که در کار خرید و فروش پارچه، *به ویژه پارچه‌های متری،* فعالیت داشت .
این فرد معمولاً در مغازه‌هایی به نام *"بازار پارچه قماش"* یا "بزازی" کار می‌کردندو انواع پارچه‌ها را به صورت متری به فروش می‌رساندند. ولی در کل "قماش فروش" معادل فارسی "پارچه فروش" یا "بزاز" بود.

در کوپن های جنگ جهانی دوم که در ایران برای تنظیم بازار داده می شد. کوپن هایی هم نام قماش بر انها نقش بسته بود که ویژه خرید قماش بود...
در بازار فسا بزازانی فعالیت داشتند که شادروان استاد منوچهر کدیور از انها نام می برد. واشاره می کند برخی از انان در سالیان بعد شغل خود را تغییر دادند

*میرزا ابوالحسن ارشادی/ میرزا علی اکبر ارشادی/حاج میرزا محمدتقی اعتمادی/ سید نعمت اله با اخلاق/ حاج محمدتقی بامداد/ برادران پامدامن/ حاج حمید پورزادیان/ناصر پیروزی/میرزا محمودتدین/حاج میرزا جواد تمدن/ عبدالغنی حقیقت/ محمدجعفر خشنود/ محمدرضا رهروانی/ حاج محمد کریم سپهری/ سید حسن سجادی/ قنبرعلی عادل/ میرزا عبدالرسول فروغی/ حاج سید حسن‌کشمیری / عبداله‌مروج/ حاج محمد رضا مروج/ حاج مصطفی مروج/ عطااله مصدق/ حاج علی منزوی/ میرزا اسداله نادر/ سید اسماعیل نبوی/ اقای نظامی//*

یاد باد؛ آن روزگاران یاد باد

جلیل رضازاده